Het einde in zicht
Blijf op de hoogte en volg Carin
17 November 2018 | Tanzania, Mbweni
Ongelofelijk, wat gaat de tijd hard. Nog maar net iets meer dan 2 weken en dan kom ik alweer terug! Afgelopen donderdag heb ik mijn laatste dag gehad in Unguja Ukuu. Hiermee is de gehele Safari English Club voor dit seizoen afgesloten en hebben alle kinderen vrij tot januari. Sadiq en ik zijn eerst even langs de school gegaan om de andere leerkrachten en mr. Roger, het hoofd, gedag te zeggen. Daar hoort een soort ritueel bij, dat we om beurten uitspreken dat we elkaar bedanken en hopen dat we elkaar weer zullen zien en – en dat kende ik niet – dat we ons verontschuldigen voor de dingen die wellicht niet goed gegaan zijn. Daarnaast kreeg ik een schattig tasje, 17 bananen (!) (zouden ze echt denken dat ik die allemaal kan opeten??) en 2 kanga’s met een tekst in het Swahili wat zoveel betekent als: Waar de liefde woont, is er geen plaats voor de vijand… Kijk, das echte wijsheid. Misschien kan ik er weer een mooi jurkje van laten maken. : ) Ik had voor het team pennen meegenomen die ik weer via mijn zwager Robert had gekregen. Dus op de pennen stond uiteraard: Jazeker, de Hypotheker! Ik heb nog even geprobeerd uit te leggen wat dat betekende, maar ben daar maar gauw mee gestopt. Het is trouwens beschamend om te zien hoe blij ze zijn met zo iets kleins als een pen, zelfs de volwassenen dus.
Na dit afscheid zijn we naar het strand gereden (onderweg eerst weer alle burkini’s opgehaald) en hebben daar eerst een poosje gezwommen. Ik had een playlist offline beschikbaar gemaakt met alle populaire zangers uit Tanzania en mijn speaker meegenomen, dus er kon ook naar hartelust gedanst en meegezongen worden. De voetbal kon uiteraard niet ontbreken; onvoorstelbaar hoe gek die jongetjes op voetbal zijn. Verse ananas als versnapering, een mega grote ballon (dankjewel Heleen!!) als cadeautje, ieder een stuk of 4 viltstiften en dan is iedereen helemaal happy. Sommige kinderen beginnen nu al te zeggen dat ze me missen ( haha volgende keer iets beter de toekomende tijd uitleggen), maar het voelt wel als een compliment: we hebben echt een band opgebouwd en een leuke tijd gehad met elkaar! Ik denk dat ze dat best nog een poosje onthouden.
Op de terugweg ook afscheid genomen van Sadiq, we dachten samen nog even terug aan de eerste week toen ik kwam, toen zaten we met z’n 6-en in de auto, toen een hele tijd met z’n 3-en, toen nog 2 weken met z’n 2-en en nu dus vandaag voor het laatst. NB de getallen slaan op het aantal vrijwilligers die erbij waren, want regelmatig zaten we met z’n achten of negenen in de auto tot in de achterbak aan toe met leerlingen of leerkrachten die een lift wilden… : ) gewoon proppen, warm was het toch al,
En nu dus vakantie! En mijn handen vol aan de opvoeding van Simba die sinds dinsdag bij me woont: ). Wat een beestje is dat! De eerste 3 dagen heb ik hem binnen gehouden, zodat hij kon wennen aan het huis en niet al te veel ruimte had. Consequentie was dat ik dus de deur dicht moest houden… pfff best benauwd. Paar balletjes gemaakt van aluminiumfolie waar ie als een dolle achteraan rent, ondertussen rare sprongen maakt en af en toe een voor hem zelf ook onverwachte koprol! Haha té grappig. Hij is ook nogal kroelerig ingesteld dus hij komt gezellig op mijn schoot of in mijn nek liggen als ik op de bank zit. De dierenarts is geweest en heeft hem officieel gezond verklaard (600 gram weegt ie, en vermoedelijk nog geen 2 maanden oud) en hij gaat nu een permit in orde maken zodat ik Simba strakjes gewoon mee kan nemen naar Vlaardingen….
Verder wilde ik jullie nog even informeren over het volgende. Het is mij namelijk opgevallen dat er behoorlijk veel verkeersborden zijn op Zanzibar die aangeven dat er een voetgangersoversteekplaats is. Op zich niet zo vreemd, omdat veel Zanzibari zich te voet verplaatsen. Wat ik echter wel merkwaardig vind is dat er kennelijk verschillende soorten oversteekplaatsen zijn waarbij de regels wat mij betreft niet altijd even duidelijk zijn. Op sommige borden staat een zebra afgebeeld met een 'gewone' voetganger, zoals wij dat bord ook kennen, dus die snap ik dan nog wel. Maar op andere borden wordt ineens een voetganger met een paraplu afgebeeld. Zou dat betekenen dat voetgangers daar alleen tijdens een regenbui voorrang hebben?? Kan natuurlijk, ze hebben hier 2 regenseizoenen en daarbuiten valt ook regelmatig een tropische regenbui. Navraag bij de lokale bevolking levert geen bevredigend antwoord op. Ze weten het niet (sterker nog: ze reageren alsof ze zo’n bord nog nooit gezien hebben… wat ook weer te denken geeft….. ik bedoel als het gaat om de oplettendheid in het verkeer?!) Ook zijn er zeer regelmatig borden te zien met een voetganger in een rolstoel. En dat vind ik dus helemaal merkwaardig. Zo lang ik op dit eiland ben, heb ik namelijk zeggen en schrijven 2 rolstoelen gezien, allebei in Stone Town, dus waarom al die andere borden geplaatst zijn in de dorpjes waar ik doorheen rijd, is mij een raadsel. Misschien wel een gat in de markt voor Medux om zijn afzetgebied te verruimen, en rolstoelen te gaan exporteren? : ) Afijn, dit zijn toch de dingen waarom ik zo van Afrika houd, volstrekt onlogisch maar toch....
En dan, als laatste: gisteren ben ik voor het project naar Kizimkazi gereden om een locatie te beoordelen op geschiktheid voor een kamp met de studenten in augustus 2019. Als het aan de eisen voldeed moest ik de aanbetaling doen. Dus ik in de auto gestapt, 1,5 uur naar de Zuid-Oost kust van het eiland gereden en dacht daar met een kwartiertje wel klaar te zijn zodat ik daarna nog een mooi tochtje er achteraan kon plakken. Bij aankomst wilde ik dus ook meteen zaken gaan doen, alles gaan bekijken etc. Niet dus: eerst lekker gaan zitten en een welkomstdrankje in ontvangst nemen… en beetje praten met de manager. Of ik vis lustte? Dan werd mij namelijk een lunch aangeboden. Jullie kennen mij: zeg bijna nooit nee tegen eten en na een kleine 20 minuten kwam er een heerlijke kingfish naar me toe. Duurt natuurlijk even voordat je dat verorberd hebt en uiteindelijk na de lunch zegt de manager dan: als je er klaar voor bent zal ik je alles laten zien. Gelukkig was de accommodatie geschikt en kon ik de deposit betalen. Al met al was het 2,5 uur later dat ik weg ging en was ik weer bepaald bij onze gekte om alles in sneltreinvaart te willen doen en blij dat ik me weer had kunnen aanpassen aan het ‘pole pole’ van hier en ben op mijn gemakje naar huis gereden.
Fijn weekend allemaal, ik dank jullie voor het meelezen! Dit is voorlopig weer mijn laatste verslag, hopelijk krijgt binnen niet al te lange tijd weer een vervolg….
-
17 November 2018 - 05:16
Heleen:
Ha die lieve Caar, weer genoten van je leuke verslag. Ze gaan je zeker missen maar wij vinden het wel weer gezellig dat je straks weer terug bent. Geniet nig kekker van de kaatste dagen en voor straks, samen met Simba, een goed terugreis. Dikke hug, tante -
17 November 2018 - 07:10
A.C.Koremans:
De dank is geheel aan ons voor je levendige verslagen die ons helemaal meenamen in jouw avonturen !
Lieve groeten Joke en Aad -
17 November 2018 - 07:20
Hans Van Dijk:
wat schijf je leuk. Je neemt me helemaal mee.
Mooie ervaringen om in de winter op te teren Carin
Liefs -
17 November 2018 - 07:48
Ingrid:
hoi daar,
ohh wat gaaf dat je je vriendje mee kan nemen naar Nederland!! tas een schatje zag op de app van Bart :-)
gezellig om je verlagen te lezen en jee...wat gaat de tijd hard he..al bijna weer richting huis,
lieverd geniet er nog even van
XX
Ing -
17 November 2018 - 07:50
Ingrid:
verslagen :-) -
17 November 2018 - 20:12
Ans:
Weer een mooi verhaal.
Lijkt me moeilijk: alles voor (voorlopig) de laatste keer......
Maak er nog een mooie laatste tijd van en succes met je katje opvoeden.
Xxxxx
Ans -
18 November 2018 - 14:30
Fokke Kramer:
lieve, lieve Caat; Zullen we allereerst afspreken dat als Simba oppas nodig heeft dat ik dat ga doen? Al lezend door jouw correspondentie heb ik het vermoeden dat dit geen "once in a lifetime experience" zal zijn.
Ik vond het heerlijk om mee te lezen, mee te beleven en ben ook blij dat je straks weer in de buurt bent. Wens jou een hele fijne afronding toe. Hele dikke zoen Fokke -
19 November 2018 - 06:01
Frans:
Hoi Carin,
Ook ik heb genoten van je verhalen. Er is voldoende om je over te verwonderen of verbazen; dat maakt het juist bijzonder. Neem bijvoorbeeld die buitengewone verkeersborden....wonderlijk.
Het leven daar is heel veel anders dan het onze. Waarmee ik zeker niet beweer dat wij het beter doen !
Het zal een rare overgang voor jou zijn naar de kou in Nederland en Sinterklaas...Ik wens je daar veel succes mee. Nogmaals bedankt voor de leuke teksten en foto's.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley