Another week ...
Blijf op de hoogte en volg Carin
12 Februari 2017 | Kenia, Shimo la Tewa
Het is alweeer even geleden dat ik van me heb laten horen.... niet omdat er niks te vertellen valt maar meer omdat er zoveel gebeurt, ik echt volle dagen 'werk' en dan 's avonds geen zin meer heb om wat te tikken haha. Maar vandaag dus weer es vrij en zit nu lekker te luieren in de tuin. Op de achtergrond is er een dominee aan t schreeuwen, waarom snap ik niet, maar hij blijft het stug elke zondag uren volhouden...
Gisteren ben ik met William and Amani naar Mombasa gereden voor de uitslag van het biopt. Het heeft wat langer geduurd dan gepland voordat de uitslag er was; het stukje huid was namelijk naar Zuid-Afrika verstuurd in plaats van naar Nairobi......!! De uitslag bevestigde in elk geval wat dr. Saïd Mohammed Mzee al vermoedde: Bullous disease by childhood. Het is een huidaandoening waar hij overheen zal groeien in de puberteit. Dat is waanzinnig goed nieuws want eerder was hem verteld dat hij het zijn hele leven zou hebben. Inmiddels zijn de secundaire infecties genezen, dus met die behandeling kunnen we stoppen. Het minder fijne nieuws is dat de blaren dus nog wel terug zullen komen. Maar de creme die we nu gekocht hebben moet ervoor zorgen dat de blaren minder vaak komen, dat er minder blaren komen en dat die blaren kleiner zijn.... de kosten komen op ongeveer € 500,- per jaar. Iedereen die specifiek wil bijdragen voor de behandeling van Amani: alle beetjes helpen.
Verder ben ik sinds vrijdag echt een 'full member of the crue' in het Rescue Centre. Lina heeft deze maand vakantie en Florence was onderweg naar Nairobi met één van de zwangere meiden uit het RC, Margrate. Margrate is 15 jaar en woonde met haar moeder en twee broertjes in erbarmelijke omstandigheden. Ze heeft mij haar huis laten zien en dat was weer zo'n shock-absorbing moment. Leem en riet, gaten in het dak en absoluut verder niks aan meubels of whatsoever. Twee ruimtes van max 2x3 m2 en daar wonen ze dan met z'n vieren...???!! Ik begrijp nu ook beter dat ze in de auto onderweg een zelfgemaakt lied zat te zingen over hoe blij ze was dat ze naar Nairobi zou gaan. Ze kon geplaatst worden in een opvanghuis voor zwangere meisjes en kan er sowieso twee jaar blijven. En ze leren haar ook nog om te naaien of om te werken in een kapsalon..... het klinkt misschien gek, maar deze zwangerschap biedt haar nu de kans op een veel beter leven dan dat ze had. Nou, het is haar gegund! Maargoed, daarom was ik dus de enige in het Rescue Centre die het nieuwe meisje kon ontvangen die vrijdagmiddag kwam.... gelukkig spraken de mensen die haar kwamen brengen goed engels, want mijn Swahili is nog steeds 'kdogo sana' (erg weinig)). Dus ik heb zogezegd de 'intake' gedaan. Dit meisje, 16 jaar en ook zwanger, is op last van de Rechtbank bij ons geplaatst. Ze blijft een maand en zal dan moeten getuigen in de rechtbank in de zaak tegen degene die haar zwanger heeft gemaakt. Daarna mag ze weer terug naar haar ouders. Om te voorkomen dat ze in de tussentijd door wie dan ook beïnvloed wordt in haar getuigenis wordt ze in het RC opgenomen.
Woensdagochtend ben ik trouwens zelf ook in de Shanzu Law Court geweest. Een meisje wat vorig jaar in het RC is geweest, was opgeroepen om te komen getuigen. Een ervaring kan ik je zeggen: in de hoek van de zaal is een grote kooi, waar alle arrestanten in zitten wiens casus die ochtend behandeld wordt. Dat is op zich al een apart gezicht, die mannen en vrouwen achter tralies. En in de zaal dus alle getuigen. Sommigen hoeven maar een enkele vraag te beantwoorden voordat ze de rechtzaal weer uitlopen. Wij bleken voor niks te zijn gekomen want de kerel in kwestie bleek nog op vrije voeten te zijn... pffff.... dat is dan weer even balen, vooral omdat het betreffende meisje de avond ervoor in Kilifi opgehaald was (uur rijden) en nu dus ook weer teruggebracht moest worden. En passant was ik nog even in de gelegenheid om in een kantoor naar binnen te gluren wat volgepropt was met dossiers.... dan zakt de moed je wel een beetje in de schoenen (zie foto op FB). Qua efficiëntie en administratieve organisatie zijn hier nog wel wat meters te maken. (Voor degenen die bekend zijn met de teamrollen van Belbin: ik ben een bedrijfsman, dan begrijp je dat mijn handen jeuken om hier e.e.a. aan te gaan pakken hihi)
Verder natuurlijk weer lekker met de kids in de weer geweest. Deze week veel gedanst, dankzij een off line playlist van populaire keniase muziek, thanks to spotify. En nog weer wat crebea stuff. Voogende week staat het 2-jarig jubileum op de agenda en dan moet het RC natuurlijk mooi versierd worden..
Inmiddels is de dominee uitgeschreeuwd, maar nu rijdt er net weer een omroeper door de straat met de mededeling dat als je nog geen stemkaart hebt, je deze morgen moet afhalen ergens.. ik heb er nog geen één dus ben benieuwd haha.... ok het is nu stil, tijd voor siësta!
Lala salama kwa yongu (welterusten voor mij)!
Gisteren ben ik met William and Amani naar Mombasa gereden voor de uitslag van het biopt. Het heeft wat langer geduurd dan gepland voordat de uitslag er was; het stukje huid was namelijk naar Zuid-Afrika verstuurd in plaats van naar Nairobi......!! De uitslag bevestigde in elk geval wat dr. Saïd Mohammed Mzee al vermoedde: Bullous disease by childhood. Het is een huidaandoening waar hij overheen zal groeien in de puberteit. Dat is waanzinnig goed nieuws want eerder was hem verteld dat hij het zijn hele leven zou hebben. Inmiddels zijn de secundaire infecties genezen, dus met die behandeling kunnen we stoppen. Het minder fijne nieuws is dat de blaren dus nog wel terug zullen komen. Maar de creme die we nu gekocht hebben moet ervoor zorgen dat de blaren minder vaak komen, dat er minder blaren komen en dat die blaren kleiner zijn.... de kosten komen op ongeveer € 500,- per jaar. Iedereen die specifiek wil bijdragen voor de behandeling van Amani: alle beetjes helpen.
Verder ben ik sinds vrijdag echt een 'full member of the crue' in het Rescue Centre. Lina heeft deze maand vakantie en Florence was onderweg naar Nairobi met één van de zwangere meiden uit het RC, Margrate. Margrate is 15 jaar en woonde met haar moeder en twee broertjes in erbarmelijke omstandigheden. Ze heeft mij haar huis laten zien en dat was weer zo'n shock-absorbing moment. Leem en riet, gaten in het dak en absoluut verder niks aan meubels of whatsoever. Twee ruimtes van max 2x3 m2 en daar wonen ze dan met z'n vieren...???!! Ik begrijp nu ook beter dat ze in de auto onderweg een zelfgemaakt lied zat te zingen over hoe blij ze was dat ze naar Nairobi zou gaan. Ze kon geplaatst worden in een opvanghuis voor zwangere meisjes en kan er sowieso twee jaar blijven. En ze leren haar ook nog om te naaien of om te werken in een kapsalon..... het klinkt misschien gek, maar deze zwangerschap biedt haar nu de kans op een veel beter leven dan dat ze had. Nou, het is haar gegund! Maargoed, daarom was ik dus de enige in het Rescue Centre die het nieuwe meisje kon ontvangen die vrijdagmiddag kwam.... gelukkig spraken de mensen die haar kwamen brengen goed engels, want mijn Swahili is nog steeds 'kdogo sana' (erg weinig)). Dus ik heb zogezegd de 'intake' gedaan. Dit meisje, 16 jaar en ook zwanger, is op last van de Rechtbank bij ons geplaatst. Ze blijft een maand en zal dan moeten getuigen in de rechtbank in de zaak tegen degene die haar zwanger heeft gemaakt. Daarna mag ze weer terug naar haar ouders. Om te voorkomen dat ze in de tussentijd door wie dan ook beïnvloed wordt in haar getuigenis wordt ze in het RC opgenomen.
Woensdagochtend ben ik trouwens zelf ook in de Shanzu Law Court geweest. Een meisje wat vorig jaar in het RC is geweest, was opgeroepen om te komen getuigen. Een ervaring kan ik je zeggen: in de hoek van de zaal is een grote kooi, waar alle arrestanten in zitten wiens casus die ochtend behandeld wordt. Dat is op zich al een apart gezicht, die mannen en vrouwen achter tralies. En in de zaal dus alle getuigen. Sommigen hoeven maar een enkele vraag te beantwoorden voordat ze de rechtzaal weer uitlopen. Wij bleken voor niks te zijn gekomen want de kerel in kwestie bleek nog op vrije voeten te zijn... pffff.... dat is dan weer even balen, vooral omdat het betreffende meisje de avond ervoor in Kilifi opgehaald was (uur rijden) en nu dus ook weer teruggebracht moest worden. En passant was ik nog even in de gelegenheid om in een kantoor naar binnen te gluren wat volgepropt was met dossiers.... dan zakt de moed je wel een beetje in de schoenen (zie foto op FB). Qua efficiëntie en administratieve organisatie zijn hier nog wel wat meters te maken. (Voor degenen die bekend zijn met de teamrollen van Belbin: ik ben een bedrijfsman, dan begrijp je dat mijn handen jeuken om hier e.e.a. aan te gaan pakken hihi)
Verder natuurlijk weer lekker met de kids in de weer geweest. Deze week veel gedanst, dankzij een off line playlist van populaire keniase muziek, thanks to spotify. En nog weer wat crebea stuff. Voogende week staat het 2-jarig jubileum op de agenda en dan moet het RC natuurlijk mooi versierd worden..
Inmiddels is de dominee uitgeschreeuwd, maar nu rijdt er net weer een omroeper door de straat met de mededeling dat als je nog geen stemkaart hebt, je deze morgen moet afhalen ergens.. ik heb er nog geen één dus ben benieuwd haha.... ok het is nu stil, tijd voor siësta!
Lala salama kwa yongu (welterusten voor mij)!
-
12 Februari 2017 - 14:48
Niek Labree:
Trots op je Caar!! Volgens mij doe je het hartstikke goed!! -
12 Februari 2017 - 15:27
Jeannette :
Lieve Carin
Wat ben je een Engel met een hoofdletter !
Dat zullen ze daar ook zeker vinden!
Liefde uitdelen naar deze kinderen!
Zo jong en dan al zwanger te zijn in en in triest.
Wat zijn wij toch rijk dak boven ons hoofd word in van alles voorzien!
Bidden voor Amani.
Lieve schat
Nog een goeie tijd daar in verweggiestan!
Zegen lieve Carin .
Big Big hug van ons
Poot van Jimmy
-
12 Februari 2017 - 17:15
Dea:
Lieve Carin,
Indrukwekkend verslag weer..met een lach en een traan.
Alle goeds in alles!
-
12 Februari 2017 - 17:57
Fokke:
Lieve Caat,
Being a "full member " , natuurlijk kun jij dat.
Dank voor het delen van jouw ervaringen. Mooi beeldend beschreven.
Het moet intens voor jou zijn, een dagelijkse culture shock. En toch doe je het maar.
Wellicht dat deze ervaringen invloed gaan hebben op een veranderende team rol.
Dikke zoen. Je begrijpt natuurlijk wel dat ik graag om een hoekje zou willen kijken.
Fokke -
12 Februari 2017 - 21:35
Heleen:
Poehee....wat een belevenissen....!!
Ik heb ook even gegoogled om te bekijken wat Amani dan precies heeft...maar dat is geen fijne aandoening !! Dapper dat bijzonder flink is ! En uiteraard gelukkigdat hij er overheen zal groeien....! Echt super dat er nu een diagnose is. Wel vrij apart dat ze t biopt naar de verkeerde plek sturen. Op zich is Nairobi toch niet zo gemakkelijk te verwarren met Zuid-Afrika -
12 Februari 2017 - 23:12
Diane:
Ciao bella,
Heerlijk om je verhaal te lezen. Die jeukende handen herken ik zoooooo!. Je bent van onschatbare waarde daar! Enjoy xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
