Happy New Year
Blijf op de hoogte en volg Carin
02 Januari 2017 | Kenia, Shimo la Tewa
Happy New Year!
Hierbij weer even een update, t was me weer een week!
Boxing day hebben we weer lekker zitten knutselen, deze keer hebben we octopussen gemaakt van lege wc rolletjes, vonden ze weer errug leuk ok te doen (en de huismoeders en Lina en ik stiekem ook). Omdat er nog veel meer leuke dingen te doen zijn met lege rolletjes heb ik ze maar t advies gegeven om vaak naar de wc te gaan en om dan lekker veel papier te gebruiken hihi. Zelfs Arnold en Sue sparen nu rolletjes voor ons! Verder hebben we de waterpokken op visite... echt sneu hoor, elke dag is bijna iemand anders het slachtoffer.... dan liggen ze in die fikhitte te zweten op hun matrasje.. gelukig zijn ze na 1,5 à twee dagen weer op de been. De afgelopen dagen is het trouwens anders heet door de luchtvochtigheid. Poeh ik heb af en toe een serieuze zweetaanval waarna ik echt moet douchen, gelukkig kan dat ook in het Rescue Centre. Gisteren is er trouwens weer een nieuw kindje gekomen, een jongetje van ongeveer twee maanden. Op straat gevonden!! We weten niet eens hoe hij heet?! Ben behoorlijk met hem bezig geweest, het lijkt erop dat hij buikkrampjes heeft want hij wil alleen maar in je armen liggen op z'n buik en hij slaapt te weinig, hopelijk kan ie snel beetje z'n draai vinden!
Eigenlijk zou ik van de week met Florence meegegaan zijn naar Kilifi Court ivm een zaak van één van onze meisjes, Loyce, een minderjarige die een abortus heeft ondergaan wat hier verboden is. Ze is nu alvast overgebracht naar een kindergevangenis (!) alleen blijkt de zaak pas volgende week donderdag te zijn! Ook haar moeder en de dokter die de ingreep heeft gedaan, moeten komen. Die krijgen waarschijnlijk de straf en Loyce gaat dan naar een kinderthuis zodat ze gewoon onderwijs kan volgen (in het RC krijgen ze maar 3 uur per dag les met alle leeftijden door elkaar). Dinsdag had ik dan eindelijk een heerlijke vrije dag die ik voor t grootste gedeelte bij een zwembad heb doorgebracht, dat was wel even heerlijk.
Ben er inmiddels achter dat het RC (weliswaar volledig zelfstandig) onderdeel is van een groter netwerk, waarbij de DCO (District Children's Officer) een belangrijke rol speelt. Via hem worden veel kinderen aangemeld en er vindt regelmatig overleg met hem plaats. En er is nauwe samenwerking met een aantal kindertehuizen in de buurt waar kinderen soms geplaatst worden wanneer duidelijk is dat er geen oplossing te vinden is op korte termijn. Zo wordt de voortgang van het krijgen van goed onderwijs gewaarborgd. Het nieuwe tehuis krijgt dan ook de verantwoordelijkheid om bijvoorbeeld uit te zoeken of er nog familieleden zijn die op de lange termijn voor het betreffende kind zouden kunnen zorgen.
Het leven hier zorgt nog dagelijks voor verrassingen. Zo was ik te vroeg bij de supermarkt (8:35 uur) en die zou om 9:00 uur opengaat. Dat houdt dan feitelijk in dat ergens tussen 9 en 10 de deur waarschijnlijk opengaat... ik had geluk: om tien over 9 kon ik naar binnen :). Pendo, een Massai meisje dat in t RC is, heeft van de week ineens de helft van haar haar afgeschoren. Dat stond wel vreemd dus hebben we alles er maar afgehaald. Ze verrast ons steeds weer met haar gedrag, dan weer teruggetrokken en zwijgzaam en dan weer uitgelaten en 'tegen het heil'... zeer begrijpelijk gezien haar situatie (16 jaar, uitgehuwelijkt en nu ook zwanger en na nachtje cel nu in RC) maar moeilijk in te schatten wat er in haar omgaat en onwijs jammer dat mijn Swahili nog niet goed genoeg is om echt een gesprek te hebben. Ja ik kan tot 10 tellen, maar ik zie zo 123 (moja, mbili, tatu) nog niet dat dat veel zoden aan de dijk zet. Heb dus boek gekocht voor kinderen om Swahili te leren met veel plaatjes, ga ik als thuisstudie oppakken. Beter nog zou zijn om echt les te gaan nemen, met het oog op mijn plan om hier toch elk jaar poosje te zojn is dat denk ik nog beter om te doen. Merk wel dat mensen het op prijs stellen als je beetje hun taal spreekt en je wordt ook serieus genomen en niet meer als toerist gezien. En dat is dan ook wel weer prettig voor mij :)
Oud en nieuw op het strand met mn voetjes in het zand! Das pas fijn. Er wordt hier nauwelijks vuurwerk afgestoken, dus mijn meegebrachte sterretjes kwamen goed van pas om 00:00. Al met al hebben we t toch uitbundig gevierd zodat ik gisteren beetje brakkig aan het nieuwe jaar begon. Het is hier traditie om naar je familie te gaan en samen te eten. Lina had het hele rescue centre uitgenodigd om bij haar thuis te komen eten. Zo'n uitnodiging kan je niet afslaan. Ze woont op ongeveer haf uur rijden van t RC en vooral het laatste stuk vond ik best spannend: weggetje vol kiezels steil omhoog en omlaag en veel bochten maargoed, Lewis heeft ons er veilig gebracht. De familie blijkt groot: er waren meer dan 60 volwassen/kinderen! De mannen en vrouwen zitten apart en de kinderen fladderen beetje van de ene naar de andere plek. Bijzondere ervaring. Vooral omdat we na het eten dus wel allemaal onder de boom in de schaduw moesten verzamelen waarna de hele familie (Lina heeft 8 broers en zussen) met hun gezinnen om beurten naar voren moest komen, foto's maken en volgens mij werden er dan wat anekdotes verteld, maar zeker weten doe ik niet. Ik zat naast Margret, meisje uit RC en die probeerde af en toe wat te vertalen alleen is haar engels nog net iets minder dan mijn Swahili hihi.. toen dat achter de rug was kwam er ineens een soort dominee tevoorschijn en begonnen ze te klappen en te zingen en te bidden en volgde er een preek... toen we daarna naar huis gingen bleek er een heel gezin met ons mee terug te rijden. Dus zaten we met z'n 18-en in een 8 persoons busje. Twee babys erbij (die naast mij zat had overduidelijk een poepluier!), niks geen gordels of kinderzitjes uiteraard en maar schommelen over dat steile bergweggetje.. Ik was blij toen we weer konden uitstappen! Kuis verrot, lag om half negen in bed. En vandaag weer es vrij. Net mn appartement geveegd, niemand heeft hier een stofzuiger, maar er waait hier dagelijks een hele berg zand naar binnen dus om de paar dagen veeg ik. Hoewel het half acht in de morgen was, was ik daarna doorweekt van het zweet, dus gauw weer onder de koude douche. Nou, jullie zijn weer beetje op de hoogte. Fijne week allemaal!
Tuonane Tena! (Tot de volgende keer)
Ps foto's zet ik op Facebook.
Hierbij weer even een update, t was me weer een week!
Boxing day hebben we weer lekker zitten knutselen, deze keer hebben we octopussen gemaakt van lege wc rolletjes, vonden ze weer errug leuk ok te doen (en de huismoeders en Lina en ik stiekem ook). Omdat er nog veel meer leuke dingen te doen zijn met lege rolletjes heb ik ze maar t advies gegeven om vaak naar de wc te gaan en om dan lekker veel papier te gebruiken hihi. Zelfs Arnold en Sue sparen nu rolletjes voor ons! Verder hebben we de waterpokken op visite... echt sneu hoor, elke dag is bijna iemand anders het slachtoffer.... dan liggen ze in die fikhitte te zweten op hun matrasje.. gelukig zijn ze na 1,5 à twee dagen weer op de been. De afgelopen dagen is het trouwens anders heet door de luchtvochtigheid. Poeh ik heb af en toe een serieuze zweetaanval waarna ik echt moet douchen, gelukkig kan dat ook in het Rescue Centre. Gisteren is er trouwens weer een nieuw kindje gekomen, een jongetje van ongeveer twee maanden. Op straat gevonden!! We weten niet eens hoe hij heet?! Ben behoorlijk met hem bezig geweest, het lijkt erop dat hij buikkrampjes heeft want hij wil alleen maar in je armen liggen op z'n buik en hij slaapt te weinig, hopelijk kan ie snel beetje z'n draai vinden!
Eigenlijk zou ik van de week met Florence meegegaan zijn naar Kilifi Court ivm een zaak van één van onze meisjes, Loyce, een minderjarige die een abortus heeft ondergaan wat hier verboden is. Ze is nu alvast overgebracht naar een kindergevangenis (!) alleen blijkt de zaak pas volgende week donderdag te zijn! Ook haar moeder en de dokter die de ingreep heeft gedaan, moeten komen. Die krijgen waarschijnlijk de straf en Loyce gaat dan naar een kinderthuis zodat ze gewoon onderwijs kan volgen (in het RC krijgen ze maar 3 uur per dag les met alle leeftijden door elkaar). Dinsdag had ik dan eindelijk een heerlijke vrije dag die ik voor t grootste gedeelte bij een zwembad heb doorgebracht, dat was wel even heerlijk.
Ben er inmiddels achter dat het RC (weliswaar volledig zelfstandig) onderdeel is van een groter netwerk, waarbij de DCO (District Children's Officer) een belangrijke rol speelt. Via hem worden veel kinderen aangemeld en er vindt regelmatig overleg met hem plaats. En er is nauwe samenwerking met een aantal kindertehuizen in de buurt waar kinderen soms geplaatst worden wanneer duidelijk is dat er geen oplossing te vinden is op korte termijn. Zo wordt de voortgang van het krijgen van goed onderwijs gewaarborgd. Het nieuwe tehuis krijgt dan ook de verantwoordelijkheid om bijvoorbeeld uit te zoeken of er nog familieleden zijn die op de lange termijn voor het betreffende kind zouden kunnen zorgen.
Het leven hier zorgt nog dagelijks voor verrassingen. Zo was ik te vroeg bij de supermarkt (8:35 uur) en die zou om 9:00 uur opengaat. Dat houdt dan feitelijk in dat ergens tussen 9 en 10 de deur waarschijnlijk opengaat... ik had geluk: om tien over 9 kon ik naar binnen :). Pendo, een Massai meisje dat in t RC is, heeft van de week ineens de helft van haar haar afgeschoren. Dat stond wel vreemd dus hebben we alles er maar afgehaald. Ze verrast ons steeds weer met haar gedrag, dan weer teruggetrokken en zwijgzaam en dan weer uitgelaten en 'tegen het heil'... zeer begrijpelijk gezien haar situatie (16 jaar, uitgehuwelijkt en nu ook zwanger en na nachtje cel nu in RC) maar moeilijk in te schatten wat er in haar omgaat en onwijs jammer dat mijn Swahili nog niet goed genoeg is om echt een gesprek te hebben. Ja ik kan tot 10 tellen, maar ik zie zo 123 (moja, mbili, tatu) nog niet dat dat veel zoden aan de dijk zet. Heb dus boek gekocht voor kinderen om Swahili te leren met veel plaatjes, ga ik als thuisstudie oppakken. Beter nog zou zijn om echt les te gaan nemen, met het oog op mijn plan om hier toch elk jaar poosje te zojn is dat denk ik nog beter om te doen. Merk wel dat mensen het op prijs stellen als je beetje hun taal spreekt en je wordt ook serieus genomen en niet meer als toerist gezien. En dat is dan ook wel weer prettig voor mij :)
Oud en nieuw op het strand met mn voetjes in het zand! Das pas fijn. Er wordt hier nauwelijks vuurwerk afgestoken, dus mijn meegebrachte sterretjes kwamen goed van pas om 00:00. Al met al hebben we t toch uitbundig gevierd zodat ik gisteren beetje brakkig aan het nieuwe jaar begon. Het is hier traditie om naar je familie te gaan en samen te eten. Lina had het hele rescue centre uitgenodigd om bij haar thuis te komen eten. Zo'n uitnodiging kan je niet afslaan. Ze woont op ongeveer haf uur rijden van t RC en vooral het laatste stuk vond ik best spannend: weggetje vol kiezels steil omhoog en omlaag en veel bochten maargoed, Lewis heeft ons er veilig gebracht. De familie blijkt groot: er waren meer dan 60 volwassen/kinderen! De mannen en vrouwen zitten apart en de kinderen fladderen beetje van de ene naar de andere plek. Bijzondere ervaring. Vooral omdat we na het eten dus wel allemaal onder de boom in de schaduw moesten verzamelen waarna de hele familie (Lina heeft 8 broers en zussen) met hun gezinnen om beurten naar voren moest komen, foto's maken en volgens mij werden er dan wat anekdotes verteld, maar zeker weten doe ik niet. Ik zat naast Margret, meisje uit RC en die probeerde af en toe wat te vertalen alleen is haar engels nog net iets minder dan mijn Swahili hihi.. toen dat achter de rug was kwam er ineens een soort dominee tevoorschijn en begonnen ze te klappen en te zingen en te bidden en volgde er een preek... toen we daarna naar huis gingen bleek er een heel gezin met ons mee terug te rijden. Dus zaten we met z'n 18-en in een 8 persoons busje. Twee babys erbij (die naast mij zat had overduidelijk een poepluier!), niks geen gordels of kinderzitjes uiteraard en maar schommelen over dat steile bergweggetje.. Ik was blij toen we weer konden uitstappen! Kuis verrot, lag om half negen in bed. En vandaag weer es vrij. Net mn appartement geveegd, niemand heeft hier een stofzuiger, maar er waait hier dagelijks een hele berg zand naar binnen dus om de paar dagen veeg ik. Hoewel het half acht in de morgen was, was ik daarna doorweekt van het zweet, dus gauw weer onder de koude douche. Nou, jullie zijn weer beetje op de hoogte. Fijne week allemaal!
Tuonane Tena! (Tot de volgende keer)
Ps foto's zet ik op Facebook.
-
02 Januari 2017 - 10:19
Coobs:
Jôh, wat een heftige verhalen! Ik vind het heel knap van je dat je dit aankunt en van plan bent dit vol te houden. Carin for President! Sterkte voor de komende tijd en ik hoop voor je op ook heel veel leuke momenten daar.
Zoen, Coobs -
02 Januari 2017 - 10:20
Jose:
Zoooo leuk om je verhalen te lezen!!! Wat een bijzondere ervaringen lieverd!
Heel veel plezier nog! Dikke kus van ons -
02 Januari 2017 - 10:21
Coobs:
Oh ennnuuuuh.... Facebook is hier verboden in China, dus die foto's hou ik nog van je tegoed! -
02 Januari 2017 - 10:22
Coobs:
Oh ennnuuuuh.... Facebook is hier verboden in China, dus die foto's hou ik nog van je tegoed! -
02 Januari 2017 - 10:22
Coobs:
Oh ennnuuuuh.... Facebook is hier verboden in China, dus die foto's hou ik nog van je tegoed! -
02 Januari 2017 - 12:29
Jeannette:
Lieve schat,
Wat een verhaal weer !
Vind het soms wel heftig hoor best even slikken zo,n mannetje waar je geen naam van weet
Respect voor je Caatje!
Heb je brief 2 keer gelezen wat zijn wij rijk alles is hier verzorging opvang !
In en in triest !
Lijkt me een moeilijke taal om te leren maar Carin lukt dat wel !
Je verveelt je niet meis !
Echt een andere wereld waar je je in bevind !
Hebben fijne dagen gehad Kerst en oud en nieuw met Bianca !
Onze missie ook weer geklaard vanmorgen haar weer naar huis gebracht !
Zo kijken we weer spannend uit naar het Nieuwe Jaar !
Lieve Carin Zegen voor het Nieuwe Jaar !
Big Hug van Jos Jeannette Jimmy.
X X X X X -
03 Januari 2017 - 11:21
Regine Van Dalen:
Hoi Carin,
Ik had de foto's op FB gezien maar dit verhaal maakt de situatie helder(der).
Sterkte tijdens de minder plezierige momenten en geniet van deze schat aan ervaringen.
Liefs,
Régine -
03 Januari 2017 - 11:44
Diane:
Hoi Bella
Wat heerlijk om je verhaal te lezen. Doet me terugdenken aan mijn oud en nieuw braai in Zambia. Bijzonder hé om met de feestdagen in zo een totaal andere omgeving te zijn.
Je ontpopt je als een ware knutsel koningin, leuk zeg.
Geniet van alles daar en dikke knuffel voor tijdens de mindere en eenzame momenten.
Liefs Diaan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
